Albüm Notları: Ocak ’16

2016’nın ilk ayında öne çıkan albümlere bir bakış.

Şubat 5, 2016 | Ali Çolak

Daughter – Not To Disappear

İlk albümleriyle çıtayı yükseğe koyan grupların ikinci albümü genelde hayal kırıklığı yaratır. Daughter için bu durum pek geçerli değil ama bu, grubun yeni şeyler denemekten kaçındığı anlamına gelmiyor. Daughter’ın 2013’te yayınlanan ilk albümü “If You Leave”, melankolik dizelere ve vokalist Elena Tonra’nın kırılgan sesi üzerine kuruluydu ve işin enstrümantal tarafı biraz arka plandaydı. “Not To Disappear” ise melankoli ve Tonra’nın muhteşem sesi hâlâ orada ama bu sefer enstrümanlar da belirgin bir role sahip. Albümün ilk single’ı Doing the Right Thing’de bu biraz fark edilebiliyordu ama geri kalan şarkılarda prodüksiyon farkı daha çok göze çarpıyor. Bu farkın en önemli nedeni de albümün prodüktörünün Deerhunter ve Animal Collective gibi gruplarla da çalışan Nicolas Vernhes olması.

Daughter’ın biraz daha olgun ve kendinden emin bir sound’u var bu albümde. “Not to Disappear” belki “If You Leave”in basitliğine sahip değil ama ilk albümü güzel kılan şeylerin çoğunu hâlâ içinde bulunduruyor. Yani kısaca Elena Tonra yine kalplerinizi kırmayı başarıyor.

Villagers – Where Have You Been All My Life

Villagers için hâlâ “peki bu şimdi grup mu, yoksa Conor O’Brien’ın solo projesi mi?” soruları soruluyorsa son iki albümle bunun cevabını daha net verebiliriz. 2015’in başında yayınlanan “Darling Arithmetic,” O’Brien’ın kendi evinde akustik gitarıyla yaptığı şarkılardan oluşuyordu ve Villagers adı altında yayınladığı albümler içinde en kişiseliydi.

Akustik gitarından ayrılmakta zorlanan O’Brien, “Where Have You Been All My Life”ı da tek başına kaydetmiş ama bu sefer durum biraz farklı. “Darling Arithmetic”, bir eşcinsel olan O’Brien’ın maruz kaldığı ve toplumda tanık olduğu homofobiye bir tepkiydi. Bunu da daha albümün ilk şarkısı Courage’ın açılış dizelerinde dile getiriyordu: “Varmak istediğim yere ulaşmak biraz zaman aldı / özgürlüğe ulaşmak biraz zaman aldı / kendim olabilmek biraz zaman aldı.” “Where Have You Been All My Life” ise eski Villagers şarkılarının akustik kayıtlarından oluşan bir canlı performans albümü.

“Where Have You Been All My Life”daki şarkıların önemli kısmı zaten akustik ağırlıklı olan “Darling Arithmetic” albümünden. Bunlar dışında That Day ve My Lighthouse gibi Villagers’ın ilk iki albümünden bildiğimiz şarkıların yeni kayıtları da mevcut. Memoir, O’Brien’ın daha önce Charlotte Gainsbourg’a verdiği ama kendi sesinden duymadığımız bir şarkıydı; bu albüm ona da vesile olmuş oldu. Albümün kapanışını ise bir Glen Campbell şarkısı Wichita Lineman’ı cover’layarak yapıyor O’Brien.

Mystery Jets – Curve Of The Earth

“Curve Of The Earth”, kurucu üyelerden bas gitarist Kai Fish’in 2012’de gruptan ayrılışının ardından gelen ilk Mystery Jets albümü. Bu değişikliği de albümde hissetmek mümkün. Birkaç ay önce gelen elektronik altyapılı ilk single Telomere, Kai’li son albüm -benim de favori Mystery Jets albümüm- “Radlands”in sound’una uzaktı ve “Curve of the Earth”ün geri kalanı da ilk dinlemede çok fazla ilgimi çekmemişti açıkçası. Bu nedenle de okuduğunuz yazının ilk taslağında yer almıyordu “Curve Of The Earth”. Ama albümü tekrar dinlediğimde işler biraz değişti.

Albümün açılış şarkısı Telomere’in mainstream radyo şarkısı sound’u hakkında görüşlerim pek değişmese de geri kalan şarkıların çoğu dinledikçe kulağa daha güzel geliyor. Özellikle de albümün temposunu biraz düşüren Midnight’s Mirror ve 1985 gibi şarkılar aynı zamanda albümün parladığı anlar. Albümün muhtemelen en iyi şarkısı olan Taken By The Tide’da ise vokalist Blaine Harrison, yakın arkadaşı ve grubun eski üyesi Kai Fish’e veda ediyor: “Brother I thought you would be there till the end.”

Hinds – Leave Me Alone

Sosyal medya sayesinde sanatçılar için bir hayran kitlesi yaratmak hiç olmadığı kadar kolay olsa da İspanya’dan çıkan bir grubun ilk albümü üzerinde bu kadar ‘hype’ olmasına hâlâ şaşırtıcı geliyor. Bunun nedeni Hinds’ın abartıldığını düşünmem değil, zaten öyle bir durumda albüm hakkında yazıyor olmazdım. Nedeni, genelde Britanyalı ve Amerikalı müzisyenlerin domine ettiği alternatif müzik sahnesinde Madridli bir dörtlünün yayınladığı her şarkı ya da videonun medyada geniş yer bulabilmesi. Tabii bunda grubun İngilizce müzik yapmayı tercih etmesi de önemli bir etken ama Hinds’ın müziği bu ilgiyi hak ediyor.

“Leave Me Alone”un açılışını Garden’ın gitar riff’leri yapıyor. Albümün geri kalanında da gitarlar ön planda. And I Will Send Your Flowers Back ve enstrümantal Solar Gap’te ise albüm genelindeki enerjik melodiler yerini huzurlu gitar tınılarına bırakıyor. Albümle ilgili söylenebilecek birkaç olumsuz şeyden biri de bazı şarkıların birbirini fazla andırması, özellikle de tamamen albüme odaklı değilseniz temposu yüksek şarkılar arasındaki geçişleri fark etmeyebiliyorsunuz. Yine de “Leave Me Alone”un henüz kariyerlerinin başında olan dört genç kadının ilk albümü olduğunu hatırlamakta yarar var, ilerde isimlerini daha da fazla duyma ihtimalimiz yüksek.